By Dorien Van Riet
"Surfen op de golven van het leven" las ik in een artikel. Een zin die mij meteen aan het denken zette en de woorden "floepten" één voor één in mijn hoofd. Zoals steeds had ik op dat moment geen pen en papier voor handen en ook mijn gsm lag buiten handbereik. Ik wist dus op… Continue reading “Surfen op de golven van het leven.”
13/01/23 Ik ben eigenlijk, sinds ik fulltime thuis ben voor de kinderen, iemand geweest die heel hard opzoek was en nog steeds is naar zichzelf. In de eerste jaren met een kleuter en tweeling baby’s, kwam ik mezelf en mijn limieten meermaals tegen. Hetzij onbewust. Maar ik knalde dan wel onbewust kei hard tegen die… Continue reading “Rouwe” gedachten.
Ik weet met mezelf geen blijf. Mijn hoofd springt van potentieel to-do lijstje naar to do lijstje. Naar jengelende kinderen terug naar mijn schrijfschrift. Een overvol hoofd is het gevolg van een stressvolle dag, gisteren. Het kriebelt al lang om weer te schrijven, maar de woorden vloeien niet zo vlot meer uit mijn pen dan… Continue reading Vakantie column.
We zijn nu 25 maart 2022. 3 jaar geleden op deze dag kwam de nieuwste rate one uit. Wat was er dan zo speciaal 3 jaar geleden? Voor velen misschien een dag zoals een ander, voor ons het einde én het begin van een heel andere dynamiek binnen ons gezin. Want, het icoon "de seaking"… Continue reading Mijn eerbetoon aan mijn man.
17 januari 2021 Ochtend. Dag 1 van mijn “social media detox” is gestart. Waar ik ’s ochtends standaard naar mijn gsm grijp om mijn instagram en Facebook te checken, wiste ik nu de twee app’s van mijn gsm. Maar, na een moeilijke ochtendspits, waarbij iedereen chagrijnig liep (volle maan ..), voelde ik wel rechtsreeks de… Continue reading Mijn offline dagboek- deel 1
Zoals de meesten wel weten, hou ik van schrijven. Zowel on-als offline! Het is echt wel een constante in mijn leven. Al sinds ik een jong meisje ben hield ik dagboeken bij of schreef ik hersenspinsels her en der op. * vaak op de achterkant van mijn notitieblok, je-weet-wel, zo dat karton. Online schrijf ik… Continue reading Schrijven en ik.
Met de tissue doos naast mij, want je zou het bijna niet meer durven zeggen, ik ben snip verkouden, installeer ik mij nog eens achter mijn toetsenbord. De woorden schieten ongeremd door mijn hoofd. Maar ook ongestructureerd. En net die ongestructureerde woordenstroom maakt mij rusteloos. Niet alleen die woordenstroom, maar ook de wereld buiten mijn… Continue reading Woordenstroom.