De wereld van vandaag is niet de wereld van die van gisteren. Letterlijk en figuurlijk.
Het leven is alleen maar sneller en sneller gaan lopen. Zo herinner ik mij een uitspraak van Veerle Dobbelaere in haar boek “ademruimte” : ook in de acteerwereld is deze hogere versnelling hard te merken. De beelden die wij nu te zien krijgen zijn veel sneller en flitsender, letterlijk en figuurlijk. Vergelijk eens een serie van pakweg 10 jaar geleden met de serieus van nu. De scènes die vroeger gedraaid werden waren “trager” dan vandaag de dag. De informatie die wij nu te verwerken krijgen is enorm. Op alle vlakken.
Vandaag de dag ligt de focus enorm hard op presteren. Presteren op je job, presteren thuis, presteren bij hobby’s, op sociale media.
De informatiestroom komt uit alle hoeken.
Wil je vandaag meekunnen met deze snelheid? Trek je beste loopschoenen aan en…
3.. 2.. 1..
… En toen viel ik! Mijn schoenen bleven haken in de startblokken en ik geraakte niet meer vooruit!
Wanneer je vandaag de dag niet meer kan of gewoon niet wil mee hollen op dit tempo, val je uit de boot. De burn-outs zitten in stijgende lijn, we moeten het niet onder stoelen of banken steken, de corona regels doen ook hun duit in het zakje.
Maar, ondertussen ben ik aan het afdwalen van mijn initiële drijfveer tot het schrijven van deze blog. Want, ik wil het in dit schrijfsel niet hebben over mijn slechte loopschoenen, maar wel over het ouderschap. (Waar je ook het beste goede loopschoenen voor hebt!) 😉
Hoe zit dat nu?!!
Laat ons eerlijk zijn, je kan geen boekenwinkel binnengaan of je komt er boeken tegen met allerlei opvoedkundige tips. Van baby tot puber!
Van mild ouderschap tot communicatietechnieken om met je kinderen/ pubers te spreken. Ja, er werd zelfs een tv programma over gemaakt. De wonderjaren, die ik voor alle duidelijkheid op een paar fragmenten na, niet bekeken heb, dus waar ik verder ook geen uitspraken over doe.
Mijn boekenrek puilt uit, maar je zal er quasi geen enkel opvoedkundig boek in terugvinden. Niets tegen die boeken, niets tegen de inhoud! Helemaal niet. Ik ben er van overtuigd dat voor vele mensen boeken kunnen helpen om wat duwtjes in de rug te krijgen.
off the record, ik ben helemaal geen pro in opvoeden. Integendeel. Ik ben zowat de grootste klungel als het aankomt op opvoeden.
Ik ben het soort persoon dat zichzelf momenteel heel hard aan het zoeken is. Maar ook een gigantische perfectionist is en dat in combinatie met het ouderschap. Dat geeft soms vonken en vuur, vooral dan in mijn eigen hoofd! Maar, zoiets als een perfecte ouder bestaat naar mijn mening niet. Want, perfect is voor iedereen anders. Wat voor jou perfect kan zijn, is dat voor mij misschien niet en vice versa.
Elk kind heef andere noden en wensen. Wij hebben drie kinderen. Alle drie anders. (Ondanks dat de meisjes een identieke tweeling zijn 😉 ). Drie persoonlijkheden, niet te vergelijken. Enfin ja, quasi niet. Want alle drie hebben ze wel één ding gemeen. KOPPIGHEID! – Noot: dat hebben ze helemaal NIET van mij! 😉
Ouderschap, wat is dat voor mij…
Toen ik 10 jaar geleden mijn man tegen kwam, wist ik het zeker. Met hem wil ik graag kindjes. Ik droomde altijd al van een groot gezin, ik kom zelf uit een gezin met 4 kinderen. Die gezelligheid van een gevulde tafel. Yes! Dat leek mij zo geweldig.
Met andere woorden, ik zag het al helemaal voor mij hoe ik het wou aanpakken als moeder. Die roze wolk, yes, ik was er klaar voor! Althans, dat dacht ik toch.
De realiteit daarentegen was niet te vergelijken met wat ik in mijn hoofd had. In de verste verte niet.
Ken je die app, van “oei ik groei?!”? Deze app installeerde ik van zodra onze oudste zoon geboren was en het boek lag altijd binnen handbereik. Handig toch, je krijgt meldingen wanneer je kindje een sprongetje heeft en dus mogelijks wat lastiger kan zijn.
Het boekje van kind en gezin had ik meteen van voor naar achter uitgeplozen. Want, zo wist ik ongeveer hoe alles zou moeten gaan verlopen.
Maar, wat als je kindje geen sprongetje heeft op het moment dat jouw gsm alle toeters en bellen laat afgaan? Maar wat vroeger of later?! Wat als jouw kindje niet de curve en verwachtingen van de boekjes netjes volgt? (Dit kan in de twee richtingen gaan eh, zowel naar onder als naar boven?). SEND HELP, was het enige wat ik dan kon bedenken. (Gelukkig heb ik zo’n nuchtere man, die al 2x papa was en mij dus wel probeerde te temperen, de ene keer met succes, de andere keer niet ..)
Ik prijs mij wel gelukkig dat ik tijdens de baby maanden van alle drie onze kinderen helemaal geen sociale media had. Ik kan mij nu perfect inbeelden dat ik meteen in paniek zou zijn als een van onze kinderen toen iets vroeger of later zou doen dan een ander kindje van hun leeftijd. Of nog erger, de mom-police zou tegen komen!
Met andere woorden: de massa volgen. Weet je, kinderen zijn heer en meester in intuïtief leven. Zij staan nog niet stil bij de 101 dingen des levens. Natuurlijk moeten we hen begeleiden en leren wat kan en niet kan. Daarvoor zijn wij er, als ouders.
Maar, ik merk dat het ouderschap voor mij momenteel zeer beladen is. Geen enkel kind heeft en krijgt een handleiding bij de geboorte. Zo ook onze kinderen niet. Maar, wanneer je kinderen op de wereld zet die een beetje afwijken van het gemiddelde wordt het je in deze maatschappij niet meteen gemakkelijker gemaakt.
We zijn wie we zijn.
Ik merk dat wij als ouders heel hard ons best doen. In feite te hard. We willen te veel voldoen aan de norm die onbewust wordt opgelegd aan ouders en kinderen. En, ik geef toe dat ik misschien iets te beschermend ben naar onze kinderen toe.
Ik wil hen te graag beschermen voor deze harde maatschappij. Ze zijn, net zoals wij, enorm allergisch aan onrechtvaardigheid. Maar, jammer genoeg is dat iets wat we niet uit de wereld weg zullen krijgen.
Door de grootse obstakels die wij ondervinden met onze oudste zoon, staat ons stress niveau torenhoog. De kinderen nemen dat over. Dat weten we. Ze testen onze grenzen af en gaan er meestal met een hoog tempo over. Zonder om te kijken. Wat ergens normaal is. Maar, de balans om de rust hier in huis terug te vinden?! Dat is momenteel een fulltime job an zich.
We brullen meer dan dat we spreken… En zijn dolblij wanneer onze bengels dan eindelijk in bed liggen en slapen!
Yep, ze kijken waarschijnlijk te veel tv of iPad dan wat het gemiddelde aanbeveelt in de boekjes. (Ja, wij frustreren ons daar ook aan, want onze kinderen kunnen beter swipen en siri bevelen dan dat wij dat kunnen) Warre speelt 16+ spelletjes op de PS4 als een pro, inclusief de (Engelse) puberale taal. De kinderen hun ochtend, middag en avondeten bestaat het liefst van al uit koeken, snoep, chocolade, friet, pizza en oh ja ook sushi! Heel misschien eens spaghetti, maar dan het liefst zonder al die groentjes ;-).
De druk op onze jonge kinderen is groot en ik ben er mij, terwijl ik dit schrijf, van bewust dat ook wij ons schuldig maken aan die druk. Want, wij willen rust en kalmte binnen ons gezin. Maar, zullen die waarschijnlijk amper krijgen tot zolang wij de druk op onszelf om goed te presteren naar de normen van deze maatschappij, als ouders niet gaan loslaten.
Maakt al het bovenstaande van ons slechte ouders? Ik denk het niet. Wij doen dag in dag uit alles met veel liefde voor hen!
En dan nog dit…
Omdat sociale media niet meer weg te denken is en ook ik mij schuldig maak aan net iets te veel scrollen op instagram, heb ik er wel voor gezorgd dat ik geen accounts volg die “perfect” zijn. (niemand is dat eh, maar de meerderheid zal nog steeds alleen het mooie en perfecte delen). Er zijn ook mensen die laten uitschijnen dat niet alles perfect is, maar eigenijk zelfs die imperfectie perfect is. Snap je me nog?! :-D.
Een boodschap van mij aan jullie en eigenijk ook aan mezelf: doe wat goed voelt! Volg je gevoel. Volg je intuïtie! Jullie kennen je kind(eren) als de beste. Jullie weten wat goed is en als het (even) niet goed loopt, is dat geen schande!
Liefs,
Dorien
Tip: thuisblijf mama en blogster stephanie schreef ook, heel intuïtief, een artikel vandaag. Haar mening deel ik helemaal en sluit ook mooi aan op mijn blog.
Zalig, echt!! Dat er meer mensen zijn zoals ik die anti harde wereld zijn. Ik heb ook nooit opvoedingsboeken gekocht, want ik doe wat goed voelt voor mij. Ik ben geen kuddeloper, doe alles op mijn gevoel. En mijn gevoel heeft me nog nooit bedrogen, echt! Ik heb ook een hekel aan druk op kinderen, maar die leggen wij hen als ouders amper op, in mijn ogen toch. Misschien dat zij het net wat anders zien. Laat hen hun eigen leven maar uitstippelen, ze zijn van kleins af opgegroeid met het idee dat ze niet moeten meedoen aan de ratrace van het leven. En daar ben ik als moeder zo fier op! Jullie zijn goed bezig!! Alles is een zoektocht, en in alles moet je groeien. Ook in het ouderschap.