Hoogsensitief/ Strong willed.

Hoogsensitief/ Strong willed.

Nog niet zo heel lang geleden zijn wij tot de conclusie gekomen dat onze oudste zoon, Warre (4), hoogsensitief is.

De bal ging aan het rollen toen het schooljaar goed en wel opgang kwam. We merkten dat hij vaak enorm overprikkeld, en onhandelbaar thuis kwam. Van ons vrolijk en blij mannetje bleef niet veel meer over.

Toen dit bleef aanhouden, zijn wij een gesprek aangegaan met de school. Wij hadden nl.al langer een vermoeden dat hij toch hoger begaafd is dan het gemiddelde kind van zijn leeftijd. En wilden hun visie hierover ook eens aanhoren. Daar kregen wij te horen dat hij een flinke kleuter was, maar zich heel vaak afzonderde. Dat hij pas in de speelhoeken ging als deze weer vrij waren etc… Dit verbaasde ons enorm, gezien Warre een bruisend vat is, zijn mondje geen 2 minuten stilstaat en tegen iedereen vrolijk zal vertellen. Wat ons wel opviel, was dat hij op de speelplaats vaak naar de oudere kindjes ging om met te spelen en niet met zijn eigen klasgenootjes. Na enig overleg en observatie mocht hij dan een paar uur naar het klasje hoger. Wij kregen gelijk een ander kind thuis. Maar, gezien de school kindjes van de eerste kleuterklas nooit laten overgaan naar een tweede kleuterklas, was dit dus maar een eenmalig moment. Jammer! Natuurlijk zou hij zich daar ook moeten aanpassen, en zou hij op sommige vlakken misschien even achterop hinkelen, maar Warre is enorm leergierig.

Er werd een speciale test uitgevoerd om al eens te peilen naar zijn begaafdheid. Ook al moesten wij er ons van bewust zijn dat deze resultaten nog niet representatief kunnen zijn, gezien zo’n test pas echt gedaan kan worden vanaf de leeftijd van 6jaar. Hieruit kwam voort dat hij overduidelijk ver voorstond op het gebied van taalgevoel en spreken. (Wij verbazen ons nog dagelijks over zijn woordkeuze …). Verder werd ook heel duidelijk dat als het te simpel was, of het hem niet interesseerde, hij hier geen moeite zal insteken. Wat natuurlijk kan leiden tot “onder prestatie”. Dat wilden wij koste wat het kost vermijden. Gelukkig ging de school hier goed in mee en probeerden ze hem regelmatig te triggeren. Maar als je als juf een klasje van 25 kinderen hebt, kan je natuurlijk niet continu bezig zijn met het prikkelen van 1 kind.

Gelukkig zijn de momenten dat hij protesteert om naar school te gaan eerder een uitzondering geworden.

Sinds die periode ben ik mij ook gaan verdiepen in het “waarom”. En zo is heel duidelijk naar voren gekomen dat onze zoon hoogsensitief is. Alles werd kristalhelder. Gaande van het moeilijke eten (lust nochtans alles!), het moeilijk slapen (altijd al zo geweest), de driftbuien, heel snel huilen, minder vrolijk zijn, … Alles viel op zijn plaats.

Maar, het is niet te onderschatten, een kind dat alles, maar dan ook alles wil weten, tot in het kleinste detail en niet zal opgeven tot dat hij een uitleg verkregen heeft waar hij blij mee is. (Waarom is dat zo, hoe werkt dat, …) Vaak is hij enkel tevreden met het meest complexe antwoord (en verstaat hij die dan ook nog eens!). Warre heeft ook een zéér sterke wil (Strong willed). Dus de combinatie van hoogsensitief, strong willed en alles willen weten is dodelijk vermoeiend. Zowel voor ons als ouders, maar in de eerste plaats voor hem zelf. Hij geeft nooit op tot dat hij iets kan.

De ene periode gaat alles relatief goed en vlot. Maar, zoals de periode waar we nu al enkele weken inzitten, is het heftig. Dagelijks is hij wakker tussen half 6- 6uur, wil koste wat het kost naar beneden, en dan komt zijn “ik moet” en “ik wil” vaak aan bod. “ik wil TV kijken”, “ik wil eten in de zetel”, “ik moet nu drinken hebben”… Rustig wakker worden zit er niet meer in. (En ik lust geen koffie, dus een cafeïne shot kan ik ook niet nemen 😀 ) Hij zal ons gek tateren tot dat we meekomen naar beneden. Gelukkig slapen zijn zussen daarentegen geweldig goed! Maar, als hij merkt dat we niet snel genoeg uit ons bed komen, (vooral ik dan, want zijn papa is tegenwoordig al voor 6u de baan op), dan gaat hij gewoon zijn zussen wakker maken. Dan moet ik wel uit bed komen. Én hij krijgt aandacht. Op dat moment maakt het hem ook niet uit of dit positieve of negatieve aandacht is. Frustrerend. Want dan heb ik een zoon die huilt, omdat ik boos ben op hem en 2 vermoeide peuters omdat ze nog niet uitgeslapen zijn!

Als hij zich machteloos voelt, (kan allerlei aanleidingen hebben waardoor hij zich zo voelt), dan begint hij te huilen en moet ik hem steevast knuffelen. Want dat heeft hij heel veel nodig. Affectie. Hem laten zien dat we er voor hem zijn en ook met hem bezig willen zijn. Ik (wij) proberen onze aandacht zo gelijkmatig mogelijk te verdelen over onze drie kinderen. Maar, dat zijn zusjes soms wat meer aandacht vragen, is niet meer dan logisch. Zij zijn tenslotte nog maar 1,5.

Als hij van school komt is hij bijgevolg dan ook doodop. Die hitte van deze dagen, het vroege opstaan, het bijna niet eten, … Het eist allemaal z’n tol. En dat zijn dan ook de moeilijkste momenten van de dag. Huilen, tegenstribbelen, zijn eigen gedacht doen, … En vooral: als hij moet gaan slapen wil hij zich niet gewonnen geven. Na zijn verhaaltje zal hij altijd wel nog wat verzinnen (meestal de grootste onzin) om het sluiten van zijn ogen te rekken. Vaak slaapt hij pas een half uur nadat wij vertrokken zijn uit zijn kamer. Dan zingt hij, roept hij, huilt hij of speelt hij nog in zijn bed. Om dan, uiteindelijk zichzelf over te geven aan de vermoeidheid.

En zo is dit elke dag.

Vaak doet hij dingen, zoals iets afnemen van zijn zussen of iets expres doen wat niet mag. (gisteren gooide hij een bad speeltje vol met water expres uit bad) Als je hem dan vraagt waarom hij dit doet, krijg ik echt altijd het antwoord “ik weet dat niet”. Als ik dan op zulke momenten zeg “je mag vanavond dan even geen tv kijken”, wordt hij boos en voelt hij zich natuurlijk weer machteloos. Dan is zijn standaard antwoord “ik ga het nooit meer doen, ik ga flink zijn, mag ik dan nu tv kijken?”.

Ook merk ik dat de tweeling en zeker Hannah, op sommige vlakken echt een kopie zijn van Warre. Waardoor ik ook bij hen zeker weet dat zij ook hoogsensitief zijn.

Toen we hiervoor aanklopte bij een kinderpsychiater werd ons al gauw duidelijk dat ze niet achter het gegeven van hoogsensiief stond. Wat natuurlijk erg frustrerend was. Want ik als moeder ben hier meer dan 100% van overtuigd.

Momenteel verdiep ik mij in een aantal boeken, vooral nu in het boek over strong willed van Janneke van Olphen. Echt een aanrader !

Voor Warre en later voor zijn zusjes, hebben we de boekjes van “Kabouter Langmuts” en “Draakje Vurig”. Deze boekjes zijn een echte aanrader om met je kind over bepaalde gevoelens te babbelen. Zodat zij die ook al eens gemakkelijker kunnen benoemen aan de hand van deze leuke figuren.

Elke dag leer ik nog bij over mezelf en over mijn kinderen. Het onderwerp hoogsensitief is nog te onbekend of er rust een taboe over. Want, nu belicht ik alle “negatieve” kanten, maar de positieve zijn echt prachtig.

Onze drie kinderen knuffelen geweldig graag, zijn enorm lief, ook voor elkaar en voelen emoties van anderen zo goed aan. Zij gaan vaak onze stemmingen sneller voelen dan wijzelf. Ze troosten als er verdriet is. Alle drie zijn ze uitermate gevoelig voor indrukken.

Ze kunnen niet goed tegen de drukte, teveel lawaai (ook al produceren ze zelf behoorlijk veel decibels!). Hoe dat ze ook genoten hebben van een uitstap, we zien hen echt tot rust komen als ze thuis komen.

Ik ben thuis en zorg 24/7 voor onze drie kinderen. En ik vind het moeilijk om te zeggen, maar de periode waar we nu inzitten in bijzonder heftig en zwaar. Mijn man is veel weg. Wat met zich meebrengt dat ik veel van deze moeilijke periode alleen moet ondergaan. Maar, gelukkig kunnen wij goed praten en gaan wij dit allemaal tezamen aan.

Maar, ondanks de moeilijke periodes en ik ze vaak achter het behang wil plakken en dat ik hier vooral de negatieve zaken heb belicht, ben ik ontzettend fier en trots op onze drie heel lieve, bijzondere én sociale kinderen.

Hopelijk inspireer ik mensen. Niet alles is altijd rozengeur en maneschijn en hier mag geen taboe over zijn. Dit mag gezegd worden. 3 kinderen, 3 keer hoogsensitief, das niet simpel. Maar, ze zijn alle drie bijzonder, ieder op hun eigen, speciale manier!

Er wordt nog te negatief gekeken over het hoogsensitief zijn, en er is in het algemeen te weinig over geweten (naar mijn gevoel).

Veel liefs,

Dorien